De bazaar

Goedenavond lieve mensen,

Ik heb echt weer een avontuurtje beleefd!! Ik ben namelijk meegeweest met het doen van de inkopen voor de souvenierswinkel Jolanda. Een deel van de inkopen gebeurt op een bazaar die ligt in 'het gebergte'. Dit ligt op meer dan 500 kilometer afstand van Zjytomyr.

Vrijdagochtend om 11 uur zouden we vertrekken vanaf de kerk. Dus ik stond er een kwartiertje van tevoren te wachten op het bestelbusje. Toen kwam er een man aanlopen die eerst 5 keer voorbij liep en vervolgens mij aansprak in het Oekraïens. De man leek niet helemaal helder en leed, denk ik, een zwerversbestaan. Na wat nadenken kwam het engelse woord money eruit. Ik heb stug in het Nederlands teruggepraat :) en na een paar minuutjes, en nadat ik in totaal denk een aantal meter was opgeschoven, vervolgde hij zijn weg. Daarna kwam ook het bestelbusje aan met daarin Alexander (de chauffeur van het vliegveld met zijn kerstboom auto die nog steeds een kerstboom was (wist je trouwens dat je die auto heel makkelijk uit elkaar kan halen? Ik drukte op de alarmverlichting knop en drukte een deel van de knop los naar binnen, kapot dus. Vervolgens met een filnke ruk haalde Alexander de knop eraf en met een schroevendraaier kon het gemaakt worden, dus ga niet zomaar naar de garage als er iets stuk is aan je auto, maar haal de Oekraïener in je naar boven :P)), Tanja (medewerkster souvenieurswinkel en Irina (werknemer administratie van het Anker). De reis kon beginnen.

Na ongeveer 5 uur rijden stopten we om een maaltijd te eten. Ze hadden salade meegenomen en gebraden kippenpoten. Nu ben ik niet zo'n fan van kluiven of van bot in een stuk vlees, maar het was echt super lekker!! Dus met wat brood en die salade was het echt een topmaaltijd.

Om een uur of 7 's avonds kwamen we aan bij de bazaar. Die was niet midden in een stad of stond met grote borden aangegeven, maar was een beetje weg van de grote weg tussen de weilanden. Het was inmiddels al flink donker. De bazaar zou mogelijk om een uur of 11 opengaan, maar ging om 12 uur open. We parkeerden de auto en het shoppen kon beginnen. De bazaar is echt een belevenis, want het is een wirwar van allemaal kleine gangetjes met aan weerskanten kraampjes, varierend met verlichting van een gloeilamp tot een paar kaarsjes. Producten zijn veelal houtproducten, dus potjes, kannetjes, interieurdingen, maar ook sieraden, stoffen, speelgoed, echt van alles. De reden dat wij er 's nachts waren (en wij waren niet de enige) is het volgende: overdag is de markt er ook, maar dan bezoeken vooral toeristen de bazaar. De prijzen liggen 's nachts veel lager en dat scheelt 50 tot wel 100 procent. Dus dat is wel de moeite waard om 's nachts voor actief te zijn. Mijn taak was vooral om de tas waar de dames de inkopen in deden samen met Alexander in de bus te zetten. 

Toen we om een uur of half 4 behoorlijk uitgeshopt waren, reden we naar de volgende bazaar. Daar waren we om 4 uur. Op deze bazaar werden ook producten van leer en van wol verkocht. Na een anderhalf uur te hebben geshopt waren we klaar, behalve dat we nog kleding nodig hadden van een mevrouwtje. Die mevrouw verkocht niet 's nachts dus moesten we wachten. Uiteindelijk reden we ingeladen en wel om 7 uur 's ochtends weg. 

De terugreis verliep iets minder soepel dan de heenreis. Allereerst reden we een 20 minuten door een bergachtig landschap, waarna we dezelfde weg weer teruggereden hebben, omdat de route niet goed was. De wegen waren hier bagger, dus slapen ging niet zo goed. Vervolgens, en nu komt er echt iets grappigs, leidde de gps ons naar een weggetje wat denk ik vaak door trekkers wordt gebruikt. Niet verhard en na wat regen krijg je dan soms een plas. De weg werd steeds slechter en uiteindelijk kwamen we vast te zitten in de modder. Dus wij met z'n drieeën uit de auto en duwen. Ik stond midden achter de auto, links van mij stond Tanja en Irina kwam weer daarnaast staan. Vervolgens telden we af en duwden we hard. Op het moment dat de auto in beweging kwam hoorde ik vooraan de auto het geluid van opspattend water en modder gevolgd door het geluid rechts naast mij van water en modder dat op een jas valt. De auto kwam los, maar dit had een prijs: Irina zat voor een behoorlijk deel onder de modder. Ik kreeg echt een gruwelijke lachstuip, maar de anderen lachten niet, dus ik heb het ingeslikt. Wel een foto gemaakt :P Ze had wel droge kleren bij zich, dus ze was zo weer schoon. Iedere 5 minuten moest ik er weer aan denken en me verbijten om niet te lachen. Ik moet nu weer lachen, maar het was gewoon echt grappig en zielig tegelijk. Zie de foto zometeen en oordeel zelf. Haar eigen reactie toen ze zichzelf zag was een simpele 'oh'. Dat is toch hilarisch??!!!

We hebben onze reis vervolgd en kwamen in een kudde koeien terecht, zoals die hier wel vaker over straat lopen. Toen we hier al zigzaggend doorheen reden zagen we 2 koeien die de hardheid van hun horens aan het testen waren. We wilden hier net langs rijden toen de koeien onze kant duwden ze de bus raakten. Het leverde niet eens schade op, maar het was wel een klap. 2 gillende meiden achterin, dus ik kon de lol er wel van inzien. 's Avonds om 5 uur waren we in de stad waarna ik de bus naar huis nam en om 8 uur op bed lag.

De volgende ochtend was er kerk en het was een bijzondere dienst, want het was dankdag. In de kerk stonden een aantal karren mooi opgemaakt met een hoop eten erin, zoals wortels, kool, aardappels, appels, druiven en dergelijke. Het koor had zich eenduidig in het blauw gestoken en er was een kinderkoor. Verder was er ook een groep PABO studenten van de Driestar aangekomen die de kerk voor een lekker deel vulden. Vandaag ben ik met hen meegeweest naar Kiev waar we een museum over Tsjernobil bezocht hebben en een orthodoxe kerk. Een gezellige groep mensen waar het makkelijk mee contact maken is. Lekker om vanalles in het Nederlands te kunnen brullen en dat mensen het nog begrijpen ook :) Morgen ga ik met die groep richting de kerncentrale in Tsjernobil, dus ik vertel jullie dan graag iets uitgebreider over mijn belevenissen.

Met een hartelijke groet,
Robert